Hoe kun je van een robot een vriend maken? Dat is iets waar ik mij het afgelopen jaar volop mee bezig heb gehouden. Ik ben in de literatuur gedoken en heb met mensen die met robots werken gesproken. Hieruit zijn allerlei interessante mogelijkheden gekomen, die verwerkt zijn in een opportunity map.
De reden dat relaties tussen robots en kinderen mij zo fascineren, is dat ik uit eerdere ervaringen heb gezien dat kinderen beter leren van iets of iemand met wie ze een band voelen. De band die een kind met een potentiële leraar heeft, bepaald de motivatie om naar hem te luisteren, hem aandacht te geven of te imiteren.
Relatievorming
Helaas hoor ik dat veel robots die in het onderwijs gebruikt worden vaak na korte tijd al in de kast belanden. Van relatievorming is dan geen sprake. Om hier verandering in te brengen ben ik op zoek gegaan naar factoren die relevant zijn voor het stimuleren van een relatie tussen kinderen en robots. Al die factoren zou je kunnen categoriseren in twee hoofdfactoren: Enigszins kun je je focussen op de settings van de robot, bijvoorbeeld het karakter en uiterlijk van de robot. Anderzijds kun je je focussen op de interactie tussen de robot en het kind. Denk hierbij bijvoorbeeld aan wat de robot vertelt en hoe hij dit vertelt.
Hoewel relaties meestal emotionele verbindingen zijn, is in onderzoek nog weinig aandacht besteed aan hoe een robot de emotionele behoeftes van een kind kan vervullen. Juist de vervulling van deze behoeftes zou kinderen kunnen motiveren om vaker met de robot te willen interacteren. Een tweede kans die ik zag is dat nu nog vooral gekeken wordt naar de robot, terwijl relatievorming zich kenmerkt door wederkerigheid. Niet alleen kan de robot empathisch op het kind reageren, maar een kind kan zich ook zo op de robot afstemmen.
Barrières en focuspunten
Tijdens het maken van de opportunity map ben ik ook achter de barrières gekomen die de relatievorming tussen robots en kinderen in het onderwijs in de weg kunnen staan. Zo voelen leraren zich vaak niet comfortabel om robots in het klaslokaal te gebruiken door een gebrek aan ervaring met deze technologie. Een andere barrière heeft te maken met de persoonlijke data die een robot gebruikt om een goede band met het kind te creëren. Deze gevoelige informatie over het kind moet veilig opgeslagen kunnen worden.
Nog veel belangrijker zijn de punten waarop we ons in de komende jaren moeten focussen om relatievorming tussen robots en kinderen in het onderwijs te versoepelen. Op het gebied van kunstmatige intelligentie moeten robots beter worden in het persoonlijk afstemmen op een kind, en daarnaast in staat zijn om duurzame wederzijdse interacties te creëren. Ook is veel meer samenwerking nodig tussen creatieven, leraren en techneuten om kwalitatieve robot-content te produceren.
De komende tijd wil ik me vooral gaan richten op hoe relaties tussen robots en kinderen ervaren, gestimuleerd en getest kunnen worden. Ik wil in gesprek gaan met ontwikkelaars, kinderen en leraren met als doel een beter beeld te creëren van de mogelijkheden die er zijn op het gebied van robots in het onderwijs. Ben jij benieuwd naar mijn bevindingen tijdens deze missie ‘Mijn vriend de robot’?
Blijf deze missie dan vooral volgen op deze site, op LinkedIn of via YouTube! En mocht je geïnteresseerd of geïnspireerd zijn geraakt door de opportunity map, voel je dan vrij om hierop te reageren, om de map te delen of om deze zelf te gebruiken! De volledige map is hier te downloaden.
Heb je iets van deze missie gemist? Kijk snel hieronder alle onderzoeken rondom Missie 8: Mijn vriend de robot terug!
De producties voor deze missie worden ondersteund door redacteur Remi Terhorst.
Interessant! In hoeverre denk je dat dit ook van toepassing is voor robots in de zorg?
Hallo Bas, de factoren spelen een rol in alle domeinen waarin robots voor kinderen worden ingezet. De barrières kunnen eveneens vertaald worden naar het zorgdomein. Wat echter wel uniek is aan robots in de zorg, is dat de emotionele bezetheid van een kind mogelijk een grotere rol speelt. Als kinderen ziek zijn en pijn hebben, is er een grotere kans dat zij minder openstaan voor relatievorming. Andere zaken hebben dan een grotere prioriteit. Dit is echter nog een theorie die ik graag zou willen onderzoeken.